B co B saudamos a Berta, esta conveciña compostelá que, malia a súa xuventude, xa ten un lugar de seu na literatura galega. Pero tamén eliximos o b para falar da beleza que conleva a palabra poética nesta obra, escrita con pulso de miniaturista e que precisa ser lida con pupilas miopes, atendendo a cada punto. E o E da enfermidade que ás veces pode aparecer repentinamente coma o cabalo negro dun carrusel no que xiramos todos, arriba e abaixo, saudando desde a roda. R co R que relaciona a música e as matemáticas porque a única diferenza entre elas é o fío, a narrativa e é de aí de onde nace a devoción da protagonista polas caixas de música, carentes totalmente de narrativa pero pletóricas de encanto. T o T da tempa dereita, acariñada polo avó Gonzalo cos dedos cheos de cinsa que transformaban o signo do abandono e do desamparo en signo de amor. Esa mesma cinsa que cobre de tal maneira os seus libros que un non debería ser quen de soprar sobre eles sen t